Problemy z erekcją mogą dotykać mężczyzn w każdym wieku. Występowanie problemów z potencją może nasilić się po czterdziestce. Wiek jest jednym z czynników ryzyka zaburzeń erekcji, ale nie oznacza, że muszą one wystąpić. Jak zachować sprawność seksualną na dłużej i co zrobić, jeśli problemy ze wzwodem już się pojawiły?
Satysfakcja z życia seksualnego po czterdziestce
Badania wskazują, że polscy mężczyźni są najbardziej usatysfakcjonowani swoim życiem seksualnym do 39 roku życia. Później to zadowolenie nieco spada. Wkraczając w czwartą dekadę życia, mężczyźni często obawiają się o jakość swojego życia seksualnego. Stres, choroby, przepracowanie, przewlekłe zmęczenie, mogą powodować brak ochoty na seks lub problemy ze wzwodem. Co jeszcze może być przyczyną problemów z erekcją po czterdziestce?
Przyczyny zaburzeń erekcji
Występowanie zaburzeń wzwodu ma wiele przyczyn – za dominującą uznaje się zmiany naczyniowe. Innymi czynnikami postępującymi wraz z wiekiem są zaburzenia hormonalne, niedobór testosteronu, czyli tzw. andropauza oraz choroby przewlekłe. Problem z seksem mogą powodować cukrzyca, miażdżyca, choroby układu krążenia, niewydolność nerek czy wątroby i inne schorzenia. Nie zapominajmy również o podłożu psychogennym (stanowi 20% wszystkich zaburzeń): przewlekły stres, kłopoty małżeńskie i trudne wydarzenia życiowe mogą powodować brak ochoty na seks i problemy z erekcją.
Jak zapobiegać zaburzeniom erekcji po czterdziestce?
Zdrowy styl życia może przynieść wymierne korzyści w sypialni. Aktywność fizyczna, odpowiednia ilość snu, relaksacja i odpowiednia dieta pomoże zachować sprawność seksualną na dłużej. Zrzucenie kilku zbędnych kilogramów i dieta bogata w antyoksydanty to sprzymierzeńcy każdego mężczyzny. Dbałość o układ krążenia zaprzestanie palenia papierosów i ograniczenie używek to doskonała inwestycja w swoje zdrowie i satysfakcję seksualną. Jeśli istnieje podejrzenie, że problem z erekcją może mieć podłoże psychologiczne, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty
Leczenie farmakologiczne. Lek na potencję
W przypadku zaburzeń wzwodu spowodowanych zaburzeniami hormonalnymi, w określonych przypadkach stosuje się leczenie testosteronem. Prawdziwą rewolucją w leczeniu zaburzeń erekcji okazały się jednak inhibitory fosfodiesterazy typu 5. To tzw. leki pierwszego rzutu, a wśród nich popularny sildenafil, który przez szereg reakcji powoduje rozkurcz ciał jamistych, napływ krwi i uzyskanie erekcji. Przed zastosowaniem leków należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty i zapoznać się z ulotką oraz przeciwwskazaniami dotyczącymi stosowania danego leku.
Źródła:
- M. Rabijewski, Zaburzenia erekcji – etiologia i leczenie, „Przegląd Urologiczny”2006, http://www.przeglad-urologiczny.pl/artykul.php?1092.
- R. Dodej, Etiologia i leczenie zaburzeń wzwodu prącia, Geriatria 2008; 2: 182-193
- Z. Zdrojewicz, K. Lelakowska, Rola stresu w problemach, zaburzeniach i preferencjach seksualnych, Seksuologia Polska 2006, 4, 2, 69–79
- Zdrowie seksualne mężczyzn. Wybrane zagadnienia, Seksuologia Polska 2012, 10, 1, 1–8
