Padaczka, a więc przewlekła choroba mózgu, której towarzyszą różnego rodzaju powtarzające się napady padaczkowe, to jedna z najczęściej występujących chorób neurologicznych. Dotyczy ona zarówno dzieci, jak i dorosłych oraz może być spowodowana chorobami wrodzonymi, doznanymi urazami mózgu czy nawet uszkodzeniami w trakcie porodu.
Istnieje zarówno wiele przyczyn tej choroby, jak i mnogość jej oblicz, bezpośrednio związanych ze specyfiką występowania napadów oraz ich częstotliwością. Zdarzają się również przypadki, kiedy to atak padaczkowy, sprowokowany wysoką temperaturą, alkoholem, urazem głowy czy nieprawidłowym stężeniem cukry we krwi, występuje tylko jeden raz w całym życiu chorego, wówczas osoba ta nie podlega konieczności leczenia. W dalszej części artykułu postaramy się bardziej szczegółowo przybliżyć Państwu istotę tego schorzenia neurologicznego.
Szacuje się, że padaczka występuje u ok. 1% całej populacji. Szczegółowe dane mówią o 400 tys. chorych w Polsce oraz 60-70 mln na świecie. Schorzenie to najczęściej zostaje zdiagnozowane po pojawieniu się drugiego napadu niesprowokowanego, a więc nie będącego następstwem działania czynnika zewnętrznego czy określoną, silnie oddziaływającą na chorego sytuacją. Padaczka jest rozpoznawana wśród dzieci i dorosłych oraz z wyraźnym wskazaniem na wady wrodzone i nabyte. U najmłodszych choroba ta często wywołana jest przez wady rozwojowe mózgu, schorzenia uwarunkowane genetycznie, choroby zakaźne, takie jak różyczka czy toksoplazmoza, występujące w trakcie ciąży, a także wspomniane już uszkodzenia w trakcie porodu. W przypadku dojrzałych pacjentów padaczka z reguły określana jest jako choroba nabyta, którą spowodował guz, uraz mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz wszelkie udary mózgu i choroby zwyrodnieniowe, takie jak Alzhaimer.
Objawy padaczki
Głównym objawem tej choroby neurologicznej są pojawiające się napady padaczkowe, stanowiące wyraz krótkotrwałych zaburzeń czynności bioelektrycznej mózgu. Zależnie od tego, w której części mózgu następują owe zmiany, atak będzie wyglądał zupełnie inaczej. Padaczkę najczęściej kojarzy się z silnymi drgawkami oraz towarzyszącymi im utratą przytomności, pianą toczącą się z ust, przygryzaniem języka czy wyprężeniem ciała. Tego typu napad zwyczajowo trwa 2-3 min, a jego następstwami są senność, zmęczenie oraz bóle. Moment wystąpienia ataku niekiedy poprzedzają lęk odczuwany przez chorego, muzyka dźwięcząca w jego uszach bądź wyczuwanie nieprzyjemnego smaku czy zapachu, co nazywane jest aurą. Oczywiście neurolodzy znajdą także ataki padaczkowe, przebiegające w zupełnie inny sposób, niż przedstawiony powyżej schemat. Napad może objawiać się również nagłym nieutrzymaniem niesionych w dłoniach przedmiotów, upadkiem, brakiem lub utrudnieniem kontaktu z otoczeniem, nieobecnością, której towarzyszą mocno otwarte oczy bądź czynnościami wykonywanymi automatycznie – mlaskaniem, przełykaniem śliny, skubaniem ubrania czy rozpinaniem guzików.
Mnogość rodzajów napadów padaczkowych bezpośrednio przyczynia się do trudności ostatecznego stwierdzenia choroby. Zawsze w przypadku wystąpienia pierwszych niepokojących objawów tego schorzenia neurologicznego należy wezwać karetkę bądź udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Najskuteczniejszym sposobem leczenia padaczki jest podawanie leków przeciwpadaczkowych, które zapobiegają występowaniu ataków. Dodatkowo niezwykle istotne jest unikanie czynników powodujących napady, a więc braku snu, migających świateł czy alkoholu. W niektórych przypadkach alternatywą dla leczenia farmakologicznego jest zabieg chirurgiczny, polegający na usunięciu tej części mózgu, gdzie znajduje się ognisko padaczkowe.
Źródło: Przychodnia neurologiczna Macromedica
